13 oktober 2012
Blijf op de hoogte en volg Monique
13 Oktober 2012 | Spanje, Acebo
Het was een zware dag, lichamelijk en emotioneel. Ik wilde vandaag lopen tot Foncebadon, 28 km vanaf Astorga en 1,5 km voor het Cruz del Ferro. Dan zou ik daar morgen met zonsopgang zijn. Maar de weersvoorspelling belooft niet zoveel goeds voor morgen, de hele dag regen. Ik heb gisteren naar de documentaire gekeken over Santiago en dat zag er erg triest uit met al die regen en wind. Ook is het een flinke klim over niet zo makkelijk begaanbare paden en dat dan ook nog eens met regen! Twee km na het kruis is een overnachtingsadres in een verlaten bergdorp, Manjarin, maar ik werd gewaarschuwd dat daar geen douche en wc was. De volgende plaats met meerdere herbergen zou Acebo zijn, maar dat lag wel op 38 km. Na het kruis volgde in ieder geval een afdaling, niet dat dat altijd makkelijker is dan klimmen. Dus heb ik de keuze gemaakt om naar Acebo te lopen. Om zeven uur heb ik ontbeten in de albergue dus ik kon niet eerder weg dan half acht. Het zonnetje kwam gelukkig al snel door en het werd lekker warm. Ik was toch maar weer gelijk gestart met korte broek (ja echt, Els, ik heb alleen de eerste twee dagen met een lange broek gelopen) en een vest en dat kon na een uurtje ook weer uit. De zon is gelukkig ook de hele dag gebleven en de heldere lucht zorgde voor mooie vergezichten. In Santa Catalina de Somoza heb ik even op een terrasje gezeten. Toen was het pad al langzaam, goed te doen, aan het stijgen. Eigenlijk is het stijgen de hele dag heel geleidelijk gegaan dus dat gaf geen problemen. Vervolgens kwam ik door de plaatsjes El Ganso, Rabanal del Camino en kwam ik in Foncebadon waar ik even wat heb gegeten voor de laatste klim naar Cruz de Ferro. Toen werd ik erg emotioneel. Ik heb daar de rozenkrans neergelegd met heel veel tranen erbij. Ik was niet de enige die daar stond te huilen dus her was echt gezellig:) Na een kwartiertje ben ik verder gelopen, ik bad tenslotte nog acht kilometers te gaan. In mijn boekje werd gewaarschuwd dat er nog een berg beklommen moest worden maar het leek of er aan het klimmen geen einde kwam. Eindelijk volgde de afdaling, dit was weer over een pad met losse stenen dus tussendoor naar beneden manoeuvreren en dat met voeten die niet meer zo hoog opgetild kunnen worden. Wat was ik blij dat ik in Acebo aankwam. Bij de eerste herberg ben ik gelijk naar binnen gegaan en gelukkig was er nog plaats. Na de douche ben ik gelukkig wat opgeknapt en heb wat gegeten. Nu lekker uitrusten voor morgen.
-
13 Oktober 2012 - 20:11
Loes:
Jeemig Monique, wat ben jij toch een bikkel. Had vandaag al wat gelezen op Facebook. Toch die berg nog beklommen. Ik voelde gewoon dat je het zou halen. Vanavond onder het eten had ik het er met Cor over dat jij nog steeds in korte broek loopt. Hier 9 graden en maar plenzen. Wens je veel succes en mooi weer voor morgen. Zet 'm op. -
13 Oktober 2012 - 20:48
Wilma Timmer:
Ach lieverd wat een moeilijke dag!
Toen ik las over de rozenkrans die je daar neer zou leggen zat ik al te snotteren.
In de documentaire ging het daarover en in gedachte zag ik jou daar staan en die
rozenkrans achter laten en dan weer alleen verder......
Gelukkig was er voor jou wél plaats in de herberg :-)
Je redt het wel en bedenk dat het eind in zicht is.
-
13 Oktober 2012 - 21:51
Linda:
wat een emotie....maar ook die stap heb je gedaan! nog even meisje, en dan....zullen er vast weer tranen vloeien, van een ander kaliber. stap dapper voorwaarts, nog een klein stukkie... -
14 Oktober 2012 - 10:12
Anke:
Zet 'm op Monique, het einde komt in zicht!!!1 -
14 Oktober 2012 - 14:12
Dineke:
Monique,
Heftig,ik slik op afstand met je mee.
Liefs, Dineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
