Omdat veel mensen vroegen of ik niet door kon gaan met mijn blog en ik het ook leuk vind om te doen ga ik deze ook op Aruba bijhouden. Na ruim twee weken thuis te zijn geweest, en heel veel sociale contacten te hebben aangehaald, zit ik nu dus op het zonovergoten Aruba. Gisteren moest ik om 10.00 uur op Schiphol zijn, het leek het me wel zo handig om dan met de trein te gaan. Manon en Iris hoefden pas 's middags te beginnen dus zij zijn gezellig met me mee gegaan. Om kwart voor acht vertrokken we vanaf huis en hebben de auto bij Slinge gezet. Ik heb de autosleutels gelijk weer bij Manon in kunnen leveren:) Op Centraal Station aangekomen bleek er een storing in de wissels te zitten en reed er geen gewone trein naar Schiphol. Maar er werd omgeroepen dat je dan zonder toeslag met de Fyratrein mocht. Heel leuk maar hoe weet je dan waar en hoe laat die trein gaat. Beneden op de borden kon ik dat, een beetje gestrest inmiddels, niet vinden. Gelukkig beschikken we over mobiele telefoons met internet en waren we op tijd op het goede perron. Binnen een half uur waren we op Schiphol, 10 minuten eerder dan met de andere trein. Dat was meegenomen want nu konden we, nadat ik mijn koffer met 21 kg bagage (max. 23) op de bagageband had gezet, nog even koffie gaan drinken. Als we dat niet hadden gedaan hadden Manon en Iris geen problemen gehad om weg te komen van Schiphol maar nu dus wel. Er bleek een flinke rookontwikkeling te zijn in de Schipholtunnel en er reden geen treinen meer. Ze konden anderhalf uur later een bus nemen. Dit kreeg ik allemaal te horen toen ik al door de douane was en in het vliegtuig zat. Hoewel ik het vervelend voor hen vond was ik toch blij dat ik in ieder geval op tijd op Schiphol was. In het vliegtuig kreeg ik te horen dat er problemen waren met het tanken maar dat dit inmiddels was opgelost alleen gingen we iets later vliegen. Ik had een riante plaats zonder hiervoor extra te hoeven betalen, dus ik vermaakte me wel met een tijdschrift. Van de meiden kreeg ik te horen dat er weer treinen reden en toen moest mijn mobiel uit want wij gingen nu ook de lucht in. Het was een rustige vlucht zonder al te veel turbulentie en na drie films, een tv-serie en wat potjes Sudoku landden we om kwart over vijf op Aruba. Het voelt inmiddels echt al als thuis komen. Omdat ik daardoor ook weet bij welk poortje je het snelst door de douane bent stond ik al gauw bij de bagageband. Aangezien alle storingen/defecten in drieën komen was er ook hier een storing! Gelukkig was er nog een band dus werden we daarheen gestuurd. Mijn koffer kwam als een van de laatsten en als je daar dan nog als een van de weinigen staat dan ga je er vast over nadenken welke kleren er in het huisje liggen. Daarna nog in de rij voor de scan, waar toch wel veel koffers werden open gemaakt, en lekker naar buiten waar het nog net licht was. Ik werd door Martin, de buurman, afgehaald en naar het autoverhuurbedrijf gebracht. We waren amper weg van het vliegveld en het was donker. Bij het vliegveld, zoals trouwens in heel Oranjestad, waren ze met de weg bezig dus we namen niet de gebruikelijke weg en hoewel ik inmiddels wel aardig de weg ken had ik nu echt geen idee waar we reden. Bij het verhuurbedrijf aangekomen, ergens aan een zandpad een stuk van de weg af, stond er zoals beloofd een auto, een mij vertrouwde Suzuki Baleno, voor me klaar en lagen de papieren en sleutels in de brievenbus. Martin bleef voor me rijden en na nog een paar keer toch verdwaald te zijn in het aardedonker en over allerlei hobbelige zandwegen te hebben gereden kwamen we bij het huisje aan. Voor ik in het huis kon moesten er drie sloten opengemaakt worden en dan is het natuurlijk iedere keer de laatste sleutel die past. Martin heeft het slot van het water eraf gehaald en hij is nog even mee naar binnen gegaan om te kijken of alles in orde was. Dat was het gelukkig wel, na de twee inbraken vorig jaar december en de weggeknipte koperen waterleiding afgelopen zomer! Het lag alleen helemaal vol met allerlei dierenlijkjes en gekkopoepjes maar die zijn makkelijk te verwijderen. Eerst heb ik dus, voor even met de Franse slag, een bezem door het huis gehaald en mijn bed opgemaakt. Vervolgens ben ik naar Martin en Maria gelopen en heb daar wat gedronken en gegeten. Om tien uur lag ik dan eindelijk in bed, heb geslapen tot twee uur en vervolgens heb ik zo'n beetje de hele nacht wakker gelegen en zag het om kwart over zes licht worden. Ik ben er toen maar uitgegaan, heb de deur opengezet, een pot thee gezet, de stoelen naar buiten gebracht en in het opkomende zonnetje thee gaan drinken, wat een heerlijk moment. Natuurlijk moest er nog van alles geregeld en gekocht worden dus om acht uur zat ik in de auto naar de verhuurder daarvan om het huurcontract te ondertekenen. Vervolgens ben ik gaan tanken en heb wat boodschappen gedaan voor het ontbijt. Net heb ik nog het laatste ontbrekende matras (er waren er bij de inbraak drie gestolen) gekocht bij Leen Bakker, een stevige bezem om de porche te ontdoen van alle aangewaaide troep en nu is het tijd voor een kopje koffie, natuurlijk bij de Mac voor het gratis internet. Toen ik hier net heen reed verloor aan de andere kant van de weg een vrachtautootje een lading matrassen, jammer dat ik daar niet vlak achter reed:) En gelukkig hield ik me aan de max. snelheid want er was politiecontrole. Zometeen ga ik beginnen met schoonmaken, alles wordt hier heel snel stoffig door de wind, door de meeste ramen kan je niets meer zien. Aan het eind van de dag ga ik dan nog even naar de zee. Ik weet niet of ik iedere dag mijn blog bij ga houden en of ik deze op internet kan zetten, dus dat is nog even een verrassing. En eigenlijk vind ik het een rotopmerking voor jullie in het koude Nederland, maar ik ga zoveel mogelijk genieten van de zon en het relaxte leven hier. Sorry.....

Recente Reisverslagen: