23 september 2012
Blijf op de hoogte en volg Monique
23 September 2012 | Frankrijk, Ostabat-Asme
Nadat het programma over Santiago de Compostella is uitgezonden, dat helaas een herhaling blijkt te zijn, heb ik de vraag gekregen wat het met mij doet en of ik merk dat ik aan het veranderen ben. Nu moet ik zeggen dat ik deze tocht niet heb ondernomen om erachter te komen wie ik ben, wat ik wil en of ik wel gelukkig was met mijn leven van voor de reis. Ik had dit half jaar met vakantie kunnen gaan wanneer ik zou willen maar omdat ik iets wilde doen waar ik bewuster mee bezig was (dagen duren nou eenmaal langer als je zoveel indrukken op doet) heb ik voor deze pelgrimstocht gekozen. Ik koos hiervoor omdat ik al wandelde, omdat ik aan het pelgrimspad in Nederland bezig was en zoals ik al eerder heb geschreven uit eerbetoon aan mijn moeder die op een gegeven moment alleen maar kon wandelen (en nu denk ik eigenlijk pas te weten dat ze dit waarschijnlijk niet alleen maar deed voor de lichaamsbeweging maar juist om haar gedachten de vrije loop te laten). Ik denk dat ik thuis en op mijn werk alweer snel terug val in mijn rol van voor mijn afwezigheid. Ik ben nou eenmaal erfelijk behept met het altijd bezig zijn en het voor iedereen klaar staan en dat is iets dat je niet zomaar kunt veranderen. Ik wil dat eigenlijk ook helemaal niet. Ik voel me daar heel prettig bij en dat lijkt me het belangrijkste. Ook ben ik zeer tevreden met mijn leven, denk zelfs dat ik erg verwend ben want ik heb eigenlijk alles wat ik wil en natuurlijk heb ik daar zelf wel voor gewerkt. Lieve mensen om me heen (kijk alleen al maar naar de reacties op mijn blog) en kansen om aan te pakken wat ik wil. Ik zal wel "nee" moeten zeggen als ik het niet wil of kan en dat heb ik vandaag gedaan. Ik heb een rustdag genomen omdat ik gisteren toch weer wat last van knie en scheenbeen had. De mevrouw van de Chambre d'hotes waar ik vannacht was heeft aangeboden om mij naar het volgende adres te brengen omdat zij daar toch moest zijn en in de geest van St. Jacques mag je dit accepteren omdat het je aangeboden wordt! (en anders had ik het toch gewoon gevraagd). Ik ben nu in Ostabat aangekomen zonder dat het me een zweetdruppel of inspanning gekost heeft en eigenlijk vind ik het wel prettig om deze rustdag te hebben. Ik heb er nu bijna zestig wandeldagen opzitten. Het laatste deel van de etappe komt eraan en natuurlijk wil ik Santiago bereiken. Ze zeggen wel: de weg is je doel maar ik wandel eigenlijk nooit zonder eindbestemming. Er zal altijd iets moeten zijn aan het eind en dat is nu dus Santiago. En dat je al die tijd hebt kunnen genieten van alles en iedereen om je heen is natuurlijk heel mooi meegenomen. De gite is een boerderij (ferme Gainako-Etxea) en ligt op een heuvel. Ik ben daar afgezet zodat ik in ieder geval mijn bagage kwijt was. Omdat ik zo vroeg was ben ik nog niet binnen geweest en wilde hier naar de kerk. Toevallig was er een mis hier in de kerk en toevallig reed de eigenaar van de boerderij deze kant op (dank je St. Jacques!). Ik versta niet veel van het Frans/Baskisch dat hier gesproken wordt maar ik begreep aan het eind van de mis wel dat de pastoor nog even aandacht aan mij schonk en mij een goede pelgrimstocht wenste. Omdat de mevrouw van de gite om een kerkprogramma had gevraagd heb ik daarna nog even met de pastoor gesproken. Ik was de enige pelgrim want iedereen is nu aan het lopen en die zullen 's avonds missen bezoeken net als ik anders doe. Ik heb al een paar keer gedacht dat ik veel meer pelgrims tegen zou komen: in Reims, Vezelay of Limoges. Natuurlijk waren er wel een paar maar die bleken allemaal maar een paar weken te gaan lopen. Vanochtend onderweg naar de kerk en nu ik zit weg te waaien op een terrasje heb ik al tien pelgrims gezien. Ik ben benieuwd hoeveel blikken pelgrims er morgen in St. Jean Pied de Port worden open getrokken! Morgen de laatste etappe van 21 km in Frankrijk en natuurlijk ga ik die weer te voet doen. Ik heb net al een rondje Ostabat gedaan en ga nu op mijn gemak, zonder rugzak, terug naar de boerderij. Ik krijg van Ward en Luc een sms wanneer ik het vet van de frituur aan moet zetten:) Of Roos vandaag tot hier loopt weet ze nog niet. Ik wens jullie allemaal een fijne zondag verder.
-
23 September 2012 - 12:54
Els:
Wat een goede stap heb je vandaag gezet door eens een dagje NIET te stappen.
Mooie mail en OP naar Spanje.... Veel liefs van mij en Roland. -
23 September 2012 - 12:55
Loes:
Hoi Monique, wat een goed stuk heb je geschreven. Ben blij dat je niet veranderd bent en dat ook niet van plan bent. Je neemt, denk/vind ik, onbewust van iedere reis en van iedere cultuur toch wat mee waar je in je verdere leven wat aan hebt. Dat merk je als je met mensen praat/omgaat die niet verder dan 'de Veluwe' zijn gekomen. Ook prima als je dat wilt. Reizen en avonturen beleven is niets om 'zweverig' over te doen. Gewoon genieten, opslaan in je grijze cellen, nagenieten en delen met mensen die daar geïnteresseerd in zijn.
Geniet dus van je vrije dag en het beste met je been. XX -
23 September 2012 - 13:53
Valerie:
Hallo Monique.
Ik had meer dan een week niets van jouw verslagen gelezen omdat ik in Engeland ben geweest en wat ben je ineens ver met je reis! Het valt me op dat je hel veel positieve dingen ervaar, wat ik ook heb als ik op reis ben. Overal vindt je aardige mensen als je voor open staat.Veel succes met je laatste etappe in Frankrijk.
Groetjes,
Valerie -
23 September 2012 - 17:40
Peregrinofrans:
Bonsoir Pélérin Monique,
Nog even in het Franse land vertoeven, je wordt wel verwend!
Je gaat om kwart over 7 eten. Daarna een aperitief, Txapa (baskisch). De gastheer met zijn typische Baskenbarret, een echte Bask, heeft net als de meeste Corsicanen een grote zangtraditie, en trakteert je op Baskische liederen, ook tijdens het eten. Ik heb 7 jaar geleden nog een poging ondernomen om het goed op te schrijven van een van de teksten: " en descendant il y a de soulagement, en montant il y a beaucoup de peine"... En dan het samenzingen, hij zingt een regel voor, jij herhaalt! :-D
Morgen: de Bask (gastheer) is zeer enthousiast in het afscheid nemen! Bij de deur wenst de Bask alle pelgrims een Bon Camino, geeft de mannen een hand en de vrouwen bijna een tongzoen. Dit deel van zijn werk vindt hij duidelijk het leukste!
Je loopt in Baskenland en alle huizen in de dorpen zijn rood met wit gekleurd, echt heel mooi. De route loopt evenwijdig met de D993, soms er boven, soms er vlak langs, soms er gewoon overheen. Het laatste stuk gaat via D933, wel een drukke. Niet veel later komt je bij de Jacobspoort van St. Jean Pied de Port.Toch starten er procentueel weinig pelgrims in SJPdP, dit jaar vanaf 01-01-2012 tm 31-08-2012, slechts 14549 (!) pelgrims en dat is 10,29%. Het aantal pelgrims dat in Nederland is gestart, dus ook fietsers, is 651 wat neerkomt op 0,46% in diezelfde periode. In totaal zijn er 141360 pelgrims in SdC aangekomen. Ruim 21% startte in Saria, da's 113 km voor SdC.
Deze Camino Francés is voor jou soms te massaal, vooral in de Pyreneeën en in Galicië. Bovendien is het avontuur in de vorm van onderdak zoeken en route uitstippelen, zoals in Frankrijk het geval was, helemaal verdwenen.
Op dit prachtige pad ga je de cultuurhistorie snuiven. Er is denk ik géén weg in Europa die meer de historie ‘ademt’ dan de weg naar Santiago de Compostela. De wegén eigenlijk, want Santiago is als de stam van een boom, waaruit vele takken voortspruiten, waaraan weer tienduizenden bladeren bevestigd zijn. Die bladeren hebben weer een fijnmazig netwerk van nerven. Zó zijn de wegen die van Hellevoetsluis, Roermond, Maastricht en elders lopen ook via bijvoorbeeld Vezelay, Le Puy en Velay en Arles verbonden met Somport, St Jean Pied de Port, Burgos, Leon en Astorga (maar ook Valencia, Granada, Lissabon), om uiteindelijk dat éne doel: Santiago, te bereiken.
Wat je medepelgrims betreft:in mensen ontmoet je de vreugde en de (gedeelde) pijn van het lopen, ontmoet je het ‘bovenaardse’ in vele gedaanten, déél je de cultuurhistorie, waardoor deze nog meer van zichzelf blootgeeft…
Bon Camino,
-
23 September 2012 - 19:56
Dineke:
Ha Monique,
Een mooi verslag heb je geschreven. Typisch Monique: duidelijk, niks zweverigs.Petje af, hoor.
Wanneer voel je je scheenbeen? Bij het neerzetten van je voet? Als het niet belast wordt ook last? Koelen is altijd goed...ijs erop.
Hier is de herfst begonnen. Geniet maar in het zuiden, je verdient het!
Groeten en succes, Dineke
-
23 September 2012 - 20:34
ELSH:
Hai Monique,
Wat heb je weer een mooi verslag geschreven. Het is iedere dag een genoegen om het te lezen.
Een dag rust is , he,he. Dat heb je welverdiend. Vervelens dat je last hebt van je knie en scheenbeen. Kijk a.u.b. uit!!!! Maar dat doe je wel. jij kunt heel goed voor jezelf zorgen.
Dat je delfde blijft is denk heel fijn voor jezelf maar ook v oor je gezin, familie en vrienden. Houden zo !!!
Nou meisje, hou de moed erin !!!
Groetjes en een kus van ELS.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
