25 augustus 2012 een maand onderweg!!
Blijf op de hoogte en volg Monique
25 Augustus 2012 | Frankrijk, Grossouvre
In de reacties werd mij gevraagd of ik ook herkenbaar ben als pelgrim of dat mensen denken dat ik een backpacker of een clochard ben. Ten eerste loop ik op een gemarkeerde pelgrimsroute dus mensen die me daar zien lopen vragen eigenlijk alleen maar: Jacques de Compostella? Waar ze wel van opkijken is als ze horen dat je in een keer doorloopt en niet de route in etappes loopt. Verder heb ik schelpen aan mijn rugzak hangen. Eigenlijk klopt dat niet want die hoor je pas op de terugweg bij je te hebben als bewijs dat je er bent geweest. En dan hebben alle pelgrims ook nog een Credencial bij zich, een pelgrimspaspoort. Dat opent deuren voor je in gemeentegites, geeft kortingen in Chambres d'hotes en op pelgrimsmenu's.
Eergisteren heb ik verteld over vader en zoon! Gisteren zou papa dus alleen doorgaan. Geen idee tot hoever hij zou lopen. Ik liep naar het centrum en wie zie ik verwilderd om zich heen kijkend, voorbij lopen? Pa! En wie er 100 meter achter? Jawel, de zoon. Ik snapte er niets meer van maar dacht dat de ruzie toch weer bijgelegd was en dat ze samen bleven lopen. Na vader gedag te hebben gezegd en hem de receptie te hebben gewezen ben ik naar het centrum gelopen. Ward had ze ook al gezien en hen de weg gewezen naar de VVV. En dus werden ze weer onze buren. In het centrum hebben we gegeten en we zagen hen weer op de ons inmiddels bekende manier, pa verwilderd en zoon op flinke afstand, voorbij lopen. Vanochtend stonden we er versteld van hoe vriendschappelijk ze met elkaar omgingen. Bleek zoon vandaag in Nevers de trein terug naar huis te nemen dus er was gewoon een last van zijn schouders gevallen. Rond half acht vertrokken we uit het klooster. Pa had nog wel aan Ward gevraagd of hij mee kon lopen maar die had een beetje ontwijkend gezegd: we komen elkaar nog wel ergens tegen. Vandaag hebben we een groot stuk langs de Loire gelopen. We waren net in de velden buiten Nevers toen er dicht bij ons schoten vielen. We hadden geen enkele waarschuwing gezien dus vonden het wel wat vreemd. Toch zijn we maar doorgelopen en voor de zekerheid wat harder gaan praten! We hebben stukken in de bossen gelopen langs de Loire en stukken op het jaagpad. Een schitterend deel weer van Frankrijk. Vooral toen we over een aquaduct gingen met een kanaaltje langs het voetpad en de Loire met een hoop geraas door hoogteverschillen, onder ons. Er was zowaar aan de overkant een Auberge waar we koffie konden drinken. In de middag kwamen we aan in een oud middeleeuws plaatsje, Apremont sur Allier, alles goed onderhouden en het was inderdaad "terug in de tijd". Aan het water hebben we geluncht, er zaten heel veel families op bankjes, aan tafels en op kleden te picknicken. We konden pas na drie uur terecht in ons overnachtingsadres dus hebben er maar een lange pauze van gemaakt. Na de lunch liepen we bij het water weg en hebben zeven km door het bos gelopen. Omdat de eigenaar geen toestemming had gegeven om door het bos zelf te mogen lopen moesten we helaas over de asfaltweg. Het overnachtingsadres heet chateau Grossouvre, tevens de naam van het dorp, dus dat beloofde wat. Helaas, de eigenaren hebben het kasteel sinds 14 jaar en zijn er ook al zolang in bezig om het te renoveren. Het werd dus een gite bij het kasteel. Maar ook daar hoef ik niet over te klagen. Niet alleen een eigen slaapkamer maar ook nog een eigen badkamer. Tot nu toe heb ik op drie adressen na in ieder geval altijd een eigen ruimte gehad. In Reims en Vezelay sliep ik met twee dames op een kamer, in Le Chemin deelde ik de kamer met een vrouw en vier mannen. Dat heb je als je buiten het seizoen loopt. Vanaf de grens Frankrijk Spanje kunnen we in slaapzalen van wel 200 man terecht komen, dus nu is het genieten van iedere ruimte die je met niemand hoeft te delen. Ook zit hier een zwembad bij maar omdat het niet meer zo warm is heb ik daar geen behoefte aan. Natuurlijk wel op een ligbed bij het zwembad al is het alleen maar op m'n voeten lekker neer te kunnen leggen. Ik had vandaag wat last van mijn scheenbeen. Dat heb ik een keer eerder gehad toen ik een eind over het strand had gelopen. Hopelijk is dat na rust morgen weer over. We hebben hier halfpension maar in plaats dat er voor ons gekookt wordt staan er boodschappen om zelf ons maal klaar te maken. Omdat er wel rijst staat maar niet iets van vlees of saus laten we die maar staan. Wel staat er een bord met vleeswaren, een paar stukken kaas, melk, brood en puddinkjes en aangezien ik nog wat cup a soup heb kunnen we ook daar wel een goed maal van maken. Maar nu nog heel even genieten van het zonnetje! Morgen staat er maar 17 km op het programma omdat er anders pas op 40 km een overnachtingsadres is. Dus toch nog een beetje zondag, rustdag! Het gaat in ieder geval voorspoedig, rond 15 september in Perigueux en dan voor oktober Spanje in.
Eergisteren heb ik verteld over vader en zoon! Gisteren zou papa dus alleen doorgaan. Geen idee tot hoever hij zou lopen. Ik liep naar het centrum en wie zie ik verwilderd om zich heen kijkend, voorbij lopen? Pa! En wie er 100 meter achter? Jawel, de zoon. Ik snapte er niets meer van maar dacht dat de ruzie toch weer bijgelegd was en dat ze samen bleven lopen. Na vader gedag te hebben gezegd en hem de receptie te hebben gewezen ben ik naar het centrum gelopen. Ward had ze ook al gezien en hen de weg gewezen naar de VVV. En dus werden ze weer onze buren. In het centrum hebben we gegeten en we zagen hen weer op de ons inmiddels bekende manier, pa verwilderd en zoon op flinke afstand, voorbij lopen. Vanochtend stonden we er versteld van hoe vriendschappelijk ze met elkaar omgingen. Bleek zoon vandaag in Nevers de trein terug naar huis te nemen dus er was gewoon een last van zijn schouders gevallen. Rond half acht vertrokken we uit het klooster. Pa had nog wel aan Ward gevraagd of hij mee kon lopen maar die had een beetje ontwijkend gezegd: we komen elkaar nog wel ergens tegen. Vandaag hebben we een groot stuk langs de Loire gelopen. We waren net in de velden buiten Nevers toen er dicht bij ons schoten vielen. We hadden geen enkele waarschuwing gezien dus vonden het wel wat vreemd. Toch zijn we maar doorgelopen en voor de zekerheid wat harder gaan praten! We hebben stukken in de bossen gelopen langs de Loire en stukken op het jaagpad. Een schitterend deel weer van Frankrijk. Vooral toen we over een aquaduct gingen met een kanaaltje langs het voetpad en de Loire met een hoop geraas door hoogteverschillen, onder ons. Er was zowaar aan de overkant een Auberge waar we koffie konden drinken. In de middag kwamen we aan in een oud middeleeuws plaatsje, Apremont sur Allier, alles goed onderhouden en het was inderdaad "terug in de tijd". Aan het water hebben we geluncht, er zaten heel veel families op bankjes, aan tafels en op kleden te picknicken. We konden pas na drie uur terecht in ons overnachtingsadres dus hebben er maar een lange pauze van gemaakt. Na de lunch liepen we bij het water weg en hebben zeven km door het bos gelopen. Omdat de eigenaar geen toestemming had gegeven om door het bos zelf te mogen lopen moesten we helaas over de asfaltweg. Het overnachtingsadres heet chateau Grossouvre, tevens de naam van het dorp, dus dat beloofde wat. Helaas, de eigenaren hebben het kasteel sinds 14 jaar en zijn er ook al zolang in bezig om het te renoveren. Het werd dus een gite bij het kasteel. Maar ook daar hoef ik niet over te klagen. Niet alleen een eigen slaapkamer maar ook nog een eigen badkamer. Tot nu toe heb ik op drie adressen na in ieder geval altijd een eigen ruimte gehad. In Reims en Vezelay sliep ik met twee dames op een kamer, in Le Chemin deelde ik de kamer met een vrouw en vier mannen. Dat heb je als je buiten het seizoen loopt. Vanaf de grens Frankrijk Spanje kunnen we in slaapzalen van wel 200 man terecht komen, dus nu is het genieten van iedere ruimte die je met niemand hoeft te delen. Ook zit hier een zwembad bij maar omdat het niet meer zo warm is heb ik daar geen behoefte aan. Natuurlijk wel op een ligbed bij het zwembad al is het alleen maar op m'n voeten lekker neer te kunnen leggen. Ik had vandaag wat last van mijn scheenbeen. Dat heb ik een keer eerder gehad toen ik een eind over het strand had gelopen. Hopelijk is dat na rust morgen weer over. We hebben hier halfpension maar in plaats dat er voor ons gekookt wordt staan er boodschappen om zelf ons maal klaar te maken. Omdat er wel rijst staat maar niet iets van vlees of saus laten we die maar staan. Wel staat er een bord met vleeswaren, een paar stukken kaas, melk, brood en puddinkjes en aangezien ik nog wat cup a soup heb kunnen we ook daar wel een goed maal van maken. Maar nu nog heel even genieten van het zonnetje! Morgen staat er maar 17 km op het programma omdat er anders pas op 40 km een overnachtingsadres is. Dus toch nog een beetje zondag, rustdag! Het gaat in ieder geval voorspoedig, rond 15 september in Perigueux en dan voor oktober Spanje in.
-
25 Augustus 2012 - 18:08
Wilma En Leo Ven Der Most:
hoi Monique
Lees je verslag met regelmaat
gaat lekker he ja doet het toch maar om jaloers op te worden
tot schrijfs en lekker verder lopen zou ik zo zeggen
hugg wilma en leo -
25 Augustus 2012 - 19:53
ElsH:
Hai Monique,
Dat je zoveel avonturen zou beleven, daar had ik geen idee van. Het is iedere keer weer spannend wat je hebt meegemaakt.
Wat ik uit je verslagen haal is dat je het allemaal goed kan behappen.
IK weet niet of het jou iets uitm,aakt maar ikl ben trots op je en vertel familie en vrienden over jouw avontuur.
Ik hoop dat je scheenbeen morgen geen pijn meer dowet en dat je kunt genieten van je volgende etappe.
Groetjes en een kus van ELS. -
25 Augustus 2012 - 22:05
Ivo:
Ha die Monique!
Ik hoorde vanavond van m'n moeder (jouw tante :-) dat jij onderweg bent. Wauw, wat een dappere onderneming! Leuk om zo (lekker comfortabel) met je mee te kunnen reizen. Alle goeds!
neef Ivo -
25 Augustus 2012 - 22:51
Wilma Timmer:
Hi Monique,
Dankzij jouw kaartje aan tante Ger volg ik je ook vanuit mijn luie stoel. Bijzonder
knap wat jij doet. Je moet toch wel de genen van je moeder hebben. Wat zou ze
trots zijn geweest! Ga zo door!
liefs,
tante Wilma -
25 Augustus 2012 - 22:53
Dineke:
Ha pelgrim,
Ben ik weer met ( eigenwijze) raad: indien mogelijk scheenbeen koelen met ijs!!
Succes, fijne wandelzondag! Dineke -
25 Augustus 2012 - 23:00
Stephanie:
Hi Monique,
Gisteren helaas de familieApp gemist vanwege bioscoopbezoek, maar kon er achteraf wel enorm om lachen. Waar komen vader en zoon eigenlijk vandaan? Zag net dat je ook een reactie hebt gehad van Ivo en tante Wilma, erg leuk en inderdaad, mama zou trots op je zijn.. In ieder geval iemand die de wandelgenen heeft meegekregen..ze zijn aan Marc en mij voorbij gegaan, hi, hi... Slaap lekker en ik "lees" je morgen weer! Kus -
26 Augustus 2012 - 07:09
Yvonne Groenendijk:
Hallo Monique,
Gefeliciteerd met je dochter Iris, voor mij niet moeilijk te onthouden omdat ik vandaag ook jarig ben.
Het regent hier pijpenstelen al de hele nacht, ik hoop dat jij beter weer hebt om vandaag te lopen.
kus Groy -
26 Augustus 2012 - 07:14
Ellen:
Hoi Maonique, Je hebt het er over dat je buiten het seizoen loopt. Wanneer is dan het seizoen? Wel fijn dat je steeds een goede plek voor de nacht kunt vinden en wat privacy hebt. Hier regent het intussen. Morgen start de school weer. Geniet maar lekker! En ik hoop dat je scheenbeen mee wil werken... -
27 Augustus 2012 - 00:36
Bertus:
toen jullie vrijdag avond bezig waren op de famapp was ik aan het kaarten en hoorde ik elke keer piep yoen ik thuiskwam ging ik kijken en zag ik 64 ongelezen berichtenen heb ze allemaal gelezenen en leuk dat tante Wilma en Ivo ook nu je reis volgen veel liefs van je vader ik ga nu op kamp dus kan ik vier dagen je verslag niet lezen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
