Dag 8: Comillas - San Vicente de la Barquera
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
20 Juli 2015 | Spanje, San Vicente de la Barquera
Met een mooi uitzicht op de herberg en het dal zit ik in de schaduw van een stokbroodje Jamon, nectarines en yoghurt te genieten. Vanochtend was iedereen al vroeg in touw, om half zes al, en er werd zoveel geluid gemaakt dat ik er ook maar uit ben gegaan. Dat scheelt nogal eens in de groep pelgrims. Omdat ik gisteren verder met de bus ben gegaan dan dat ik in een dag zou lopen zijn er weer allemaal nieuwe gezichten om me heen. Bij de vorige groep fluisterde iedereen als ze in de slaapzaal met elkaar praatten maar hier werd ik gisteravond wakker van een Spaanse dame die naar huis stond te bellen. En ik was niet de enige die hier wakker van werd. Het was ook al na tien uur en in de meeste herbergen moet je na tien uur stil zijn. Nu scheelt het dat hier geen hospitalero aanwezig was die dat in de gaten hield. Tussen drie en acht zat er alleen maar een mevrouw van de gemeente on iedereen in te schrijven. Om half zeven ging ik al lopen, het was nog schemerig. Gelukkig liep er een voetpad langs de weg anders was ik pas gaan lopen als het licht was. Het eerste deel ging over de weg richting de camping waar wij hebben gestaan. Vervolgens liep ik een groot deel over veldwegen met schitterende uitzichten over zee. Deze weg liep dalend door een golfterrein. Gelukkig was er nog niemand zo vroeg aan het golfen dus ik hoefde niet bang te zijn voor een balletje tegen mijn hoofd. Het was wel een steenslagpad. Dit betekende hersens en stokken erbij om niet uit te glijden. Na de golfbaan kwam ik weer uit op een weg waarbij ik weer een paar keer me zo plat mogelijk tegen de vangrail moest drukken voor tegemoetkomende auto's. Jammer dat er best wel veel van die wegen op de route zitten. Uiteindelijk kwam San Vicente de la Barquera in zicht. Ik heb bij de eerste bar die ik tegen kwam lekker een uurtje in de zon gezeten met een heerlijk ontbijt. Ik had er toen ruim negen km op zitten. Daarna ben ik doorgelopen naar het stadje en de herberg. De herberg zit bovenop een berg dus toen ik onderweg een supermarkt tegen kwam ben ik maar gelijk mijn middagmaal gaan kopen. Met tasje met boodschappen in de hand beklom ik de treden maar zag er een over het hoofd. Daar lag ik dan:) gelukkig heeft alleen het boodschappentasje maar schaafwonden opgelopen en vloog mijn stokbrood eruit. En het belangrijkste: volgens mij heeft niemand het gezien☺️. Ik heb net even een tijdje in de zon op het gras gelegen maar dat werd toch te warm dus nu maar in de schaduw. Om 14.30 gaat de herberg open dus tot die tijd lekker met een boek zitten. Fijne middag en avond!