6 oktober 2012

Heerlijk geslapen zonder gesnurk van anderen. Nou slaap ik daar gelukkig meestal wel doorheen maar toch, dit was wel erg lekker. Om half acht stond het ontbijt klaar en om acht uur ging ik op pad. Het eerste deel van de route vandaag ging over de hoogvlakte. Een vreemd gezicht, overal om je heen vlakke, lege akkers (in deze tijd van het jaar ook trouwens geen bloemen te bekennen) en in de verte bergtoppen die op zo'n beetje dezelfde hoogte liggen. Na zo'n 11 km bereikte ik het plaatsje Hontanas, een mooi plaatsje met veel albergues. Na Hontanas was het nog een beetje klimmen en liep ik een uurtje parallel aan een weg, daarna moest ik langs de weg tot Castrojeriz. Onderweg kwam ik langs de ruïne van het klooster San Anton. Hier zetten de monniken vroeger brood, wijn en water neer in nissen. Nu lagen er allemaal briefjes van pelgrims. Het plaatsje Castrojeriz zag er erg armoedig uit, veel verlaten huizen en ruïnes. Wat ze er wel hebben is een winkeltje met alle artikelen die een pelgrim nodig heeft. Ik ging in dit plaatsje eten en belde even met Auke. Ik vertelde hem dat mijn schoenen aardig versleten raken, er zitten slijtplekken op mijn zolen en het rubber op mijn neuzen laat los van het leer. Ik twijfelde of ik lijm moest kopen of toch maar naar nieuwe schoenen moet uitkijken, de eerste mogelijkheid zou wel in de stad  Leon zijn. Auke dacht dat er in de bergdorpjes toch ook wel winkels zouden zijn die schoenen verkochten maar mijn ervaring is dat je al blij mag zijn als er naast de bar een supermarkt is. Laat ik dus vijf minuten later toch de "outdoorwinkel" tegenkomen! Omdat ik het eigenlijk niet aandurf om nieuwe schoenen te kopen (deze zitten goed en, even afkloppen, ik heb nog geen blaren gehad) heb ik toch maar een tubetje lijm gekocht. Ik ga zometeen dus proberen om, zonder mijn vingers aan elkaar te plakken, mijn schoenen te repareren. Na Castrojeriz volgde er een klim van 12% over 1050 meter. Ik moet zeggen dat de hellingsgraad goed te doen was, ook zonder de band om mijn knie, alleen de hoogte... Ik moest af en toe even stilstaan om aan de hoogte te wennen en natuurlijk om foto's te maken van het mooie uitzicht. Boven was het ongeveer 500 meter vlak en toen was er een afdaling van 18% over 350 meter, dus flink steil. Ik ben nu in Itero de la Vega. In Frankrijk ben ik ooit gewaarschuwd dat je nooit direct bij de eerste herberg naar binnen moet gaan maar eerst altijd een rondje door het dorp moet maken om te kijken naar de andere herbergen. Maar als ik zie dat die eerste herberg vrij nieuw is kan ik het toch niet laten om direct naar binnen te gaan. Er waren nog niet veel mensen, heel vreemd nadat de albergue gisteren helemaal vol zat, ik weinig mensen heb gezien onderweg, toch bijna 30 km heb gelopen en het volgende plaatsje op nog ongeveer 12 km hiervandaan ligt. Waar ze allemaal zijn gebleven??