31 augustus 2012

Je hebt goede dagen en je hebt supergoede dagen is een uitdrukking die ik vorige week gehoord heb. En dit was weer zo'n supergoede dag. Het begint met het (door)lopen in de koude ochtend zodat je als je na twee uur aan een kopje koffie zit er al elf km op heb zitten. De aardige mevrouw die voor je belt om vast een plaats te reserveren voor vanavond, het zonnetje dat langzaam toch tevoorschijn komt, mensen onderweg die aan je vragen: Saint Jacques, oui, Bon courage! Je komt uit een bospad met bloedende en brandende benen van de bramenstruiken en de brandnetels en er stopt een mevrouw in een auto om te vragen of je hulp nodig hebt. De liedjes waarbij je mee loopt te zingen, fluiten of huilen (mooi lieDje van Acda & de Munnik), het bruggetje in de zon waar je weer geniet van de croissantjes, de automobilist die je net ontwijkt omdat hij gelukkig wel oplet, als je denkt dat je de laatste 3 km moet klimmen en dat blijkt maar 1 km te zijn! En als je dan bij de gite aankomt en je weet dat de Schotse mevrouw op de fiets, die de sleutel heeft, er niet is want je hebt haar aan de andere kant van de berg zien zoeken naar de gite, maakt dat ook niet uit want je bent er en op de trap in het zonnetje is het zalig!
Gisteren heb ik dus nog gezelschap gekregen van twee Franse dames, pelgrims te voet en de hiervoor genoemde Schotse dame. Zij hadden wat negatieve ervaringen met slaapplaatsen (in Vezelay werd gezegd dat er geen gite voor pelgrims was en de jeugdherberg waar ik eergisteren heb geslapen was er niet meer, werd er verteld! En ik heb toch in beide de nacht doorgebracht! Ze vonden ook dat pelgrims toch een beetje met de nek aangekeken werden, heb ik gelukkig geen ervaring mee. Je ziet het, iedereen beleeft de Camino op zijn/haar eigen manier!! En bij mij is dat gelukkig nog steeds positief!! Wat wel jammer is is dat de bar voor een kopje koffie gesloten is en je in het restaurant niet terecht kan voor een kopje koffie. Maar ach, daar valt nog wel mee te leven.