20 augustus 2012

Geen medebewoners gehad vannacht en ik heb ook niemand meer gehoord, zo moe was ik gisteren. Vanochtend ben ik om kwart over zeven vertrokken en weer begon de dag met een stevige klim. Ik liep in een bos en ineens kwam ik bij een militair oefenterrein. Aangezien het hek open stond ben ik doorgelopen. Ik vond het eigenlijk niet zo prettig om daar te lopen maar het ging goed totdat ik aan de andere kant het terrein wilde verlaten. Bleek het hek afgesloten te zijn met prikkeldraad! Omdat ik geen zin had om dat hele stuk terug te lopen heb ik eerst mijn stokken, toen mijn rugzak en tenslotte mezelf er doorheen gewurmd. Het is maar goed dat ik wat ben afgevallen. En ik moest aan mijn broer denken die ooit met zijn hoofd in het prikkeldraad was blijven hangen. Stel je voor dat ik met een bebloed hoofd verder moest. Het was wat bewolkt en yes, het ging regenen. Heerlijk, net genoeg om lekker op te frissen. Tegen een uur of twaalf kwam de zon weer tevoorschijn en werd het weer lekker warm. Ja, en dan komt de klim naar Vezelay. Maar ook die heb ik weer overwonnen en kon ik kaarsjes branden in de basiliek. Ik kwam nog steeds geen andere pelgrims tegen totdat ik op een terras zat en een man met rugzak voorbij kwam, mij aankeek en vroeg: ben jij nou Monique de Groen. Hij heeft tussen Rocroi en Reims constant een dag achter mij gelopen en in dezelfde gites overnacht. Aangezien er overal een "gouden boek" ligt om wat in te schrijven had hij mijn naam dus overal zien staan. We hebben wat gedronken tot het pelgrimsbureau open ging en wij ons konden inschrijven voor een slaapplaats. Het was wel leuk om herinneringen op te halen aan de verschillende adressen waar wij waren geweest.  Ook vertelde hij dat hij de Duitse pelgrim tegen was gekomen en die had het over mij gehad. Ik ben net nog naar de Mis geweest en toen kwamen er nog wel andere pelgrims binnen. Maar nu is het tijd voor het diner. Ik blijf hier trouwens niet, ik heb het hier wel gezien en trek morgen weer gewoon verder.