12 augustus 2012

Soms weet je niet hoe snel je na een ontbijt moet vertrekken, soms wil je eigenlijk ook wel blijven zitten. Vanochtend een ontbijt met gebakken eieren, yoghurt, fruit, kaas en diverse broodjes. Niet alleen de eigenaren zaten aan tafel maar ook nog een jong stel met hun dochtertje. Het was niet alleen lekker maar ook gezellig. Maar ja, wil ik ooit in Santiago aan komen dan zal ik wel moeten gaan lopen. Het eerste stuk heb ik langs een oude spoorlijn gelopen. Daarna door velden met zonnebloemen, maïs, strohalmen en ja, levende wezens: koeien! Het was echt een zondag, amper iemand op de weg. Omdat er verder niet zoveel te beleven en te zien was zal ik even vertellen hoe een dag er voor mij uitziet. Als ik een kamer met ontbijt heb dan ontbijt ik om acht uur. Ik heb een keer durven vragen of ik om zeven uur mocht ontbijten, die mensen schrokken er van en brachten het naar half acht. Dus nu zeg ik altijd maar dat ik om acht uur wil ontbijten. Eigenlijk ook wel lekker want dan kan ik tot kwart over zeven slapen. Meestal ga ik dan rond kwart voor negen op pad. Mijn eerste stop plan ik dan minstens twee uur later: je loopt dan nog lekker door en afhankelijk van het wegdek zijn de eerste 8 tot 11 km afgelegd. Dan ongeveer een kwartiertje drinken en wat fruit eten. Bij de volgende stop drink ik meestal alleen maar wat, deze is ongeveer anderhalf uur later. Het tempo is dan al flink aan het afnemen, nu waarschijnlijk ook omdat het goed warm is. Na weer een uurtje stop ik om te eten., dan blijf ik een half uur tot drie kwartier zitten en vervolgens loop ik door naar het overnachtingsadres met af en toe een beetje drinken. Als er een kerk of gemeentehuis open is dan ga ik altijd even naar binnen. Op het adres aangekomen is een douche  altijd erg lekker. Vervolgens schrijf ik voor mijn blog in notities van mijn telefoon en die zet ik vervolgens op internet. Daarna neem ik de route van de dag erna door en kijk waar ik zou kunnen overnachten. Mijn Ereader en whatsapp of sms zorgen daarna voor het vermaak. Om half acht wordt er meestal gegeten en rond tien uur is het bedtijd. Het klinkt misschien saai maar het is heerlijk om niet te hoeven haasten, nadenken over het eten, je huis schoonmaken enz. Zalig om de hele dag buiten te zijn. Vandaag ben ik trouwens in een Kamphuis terecht gekomen maar dan wel een luxe versie. Mooie kamer, badkamer en een grote woonkamer met lekkere banken en een televisie. En natuurlijk: weer helemaal alleen! Vanmiddag ben ik trouwens wel twee Franse pelgrims tegen gekomen maar zij gingen in het dorp Outines overnachten. Waar ik nu zit is drie km verder maar wel op de route. En nu lig ik dus op een bed in het zonnetje en probeer mijn enkels en voeten een beetje te laten kleuren. Ik ben al erg bruin maar zoals een landarbeider: van knie tot enkel, armen, schouders en gezicht. Oké, nu dus dit stuk op internet zetten, mijn thee opdrinken en contact met het thuisfront opnemen en weer verder in mijn boek. O, wat heb ik het toch  slecht!!